Sipas statistikave, pothuajse çdo prind i vetëm është i bindur që ata po bëjnë punën e duhur duke rritur fëmijët e tyre dhe duke i mësuar ata mësime. Por në fakt, nuk është gjithçka kaq e thjeshtë dhe e qetë.
Shumica e kohës, të rriturit nuk mund të kontrollojnë emocionet e tyre dhe të ndëshkojnë fëmijët e tyre më shumë se sa meritojnë. Kjo, nga ana tjetër, ka pasoja negative për fëmijët: ata zhvillojnë frikë dhe stereotipe që e bëjnë gjithçka më të vështirë për ta.
1. Nëse një fëmijë nuk kishte qëllime të këqija, ata nuk duhet të ndëshkohen.
Shumicën e kohës, fëmijët nuk përpiqen të dëmtojnë askënd, ata thjesht duan të zbulojnë gjëra. Dhe kur një fëmijë thjesht po përpiqet të mësojë, ata duhet të mbështeten edhe nëse veprimet e tyre çuan në diçka të keqe. E njëjta vlen edhe për situatat që ishin rastësi të plota. Simpatizoni me fëmijën dhe tregojuani si ta rregullojnë situatën.
Kur ndëshkoni fëmijët për aksidente, prindërit rrezikojnë të krijojnë një person të pavendosur. Ata mund t’i bëjnë gjërat në komandë me të vërtetë mirë, sepse janë mësuar të sillen në prani të dikujt të fuqishëm. Por kjo e rritur nuk mund të marrë vendimet e tyre, dhe ata gjithashtu nuk janë shumë të përgjegjshëm
2. Sugjerimet dhe porositë janë gjëra të ndryshme.
Këto situata quhen veprime stereotipe. Shumica e kohës, prindërit mendojnë se mënyrat tradicionale të edukimit janë të drejta. Mendimi i të rriturve shkon kështu: “sepse është e drejtë” ose “sepse prindërit e mi bënë të njëjtën gjë”. Ekziston një ndryshim i madh midis thënies “Ndoshta, nuk duhet të luani lojëra?” dhe “Mos luaj lojëra”. E para është një sugjerim, dhe e dyta është një urdhër. Pra, ju duhet të ndëshkoni fëmijët tuaj vetëm nëse i keni urdhëruar fëmijët tuaj të bëjnë ose jo të bëjnë diçka.
3. Ndëshkimi nuk duhet të jetë emocional.
Nëse një fëmijë nuk dëshiron të bindet, disa prindër zemërohen vërtet dhe nuk mund ta kontrollojnë atë edhe pse i duan fëmijët e tyre. Shpesh shkaktohet nga pritjet e mëdha për fëmijët. Dhe kur këto pritje plotësojnë realitetin, prindërit bëhen të pakënaqur. Këto emocione duhet të shtypen.
Nëse një fëmijë është lehtësisht i impresionuar, ata mund të kenë probleme në të ardhmen për shkak të gjithë ulërimave. Psikologët thonë se ata mund të varen nga njerëzit që kanë një status të lartë shoqëror.
4. Ndëshkimi publik është i papranueshëm.
Ndëshkimi publik i bën fëmijët në siklet dhe zemërim. Psikologët nuk rekomandojnë të përdorni fraza popullore si “çfarë do të thonë njerëzit e tjerë?” Nga rruga, shumë e njëjta gjë ndodh kur fëmijët shpërblehen në publik, ata mund të bëhen shumë arrogantë.
Një fëmijë që ndëshkohet shpesh në publik gjithmonë ndjehet i poshtëruar dhe pret që situata të përsëritet. Në jetën e tyre të rritur, ata mund të shndërrohen në një person që mbështetet plotësisht në mendimin e shumicës dhe ata nuk do të jenë në gjendje të marrin vendimet e tyre.it
5. Nëse i keni thënë që do ta ndëshkoni, duhet t’i ndëshkoni.
Nëse një prind premton se do të ndëshkoj një fëmijë, ata duhet ta bëjnë atë. Fëmijët shpejt e kuptojnë se prindërit thjesht thonë fjalë dhe ata ndalojnë t’u besojnë atyre. Sistemi i tyre i vlerave së shpejti dëmtohet: ata nuk mund ta kuptojnë ndryshimin midis së mirës dhe të keqes sepse nuk kanë një sistem rregullimi.
Sidoqoftë, mund të lini pas dore dënimin nëse parashikimi i tij ishte tashmë efektiv. Por në këtë rast, duhet t’i shpjegoni fëmijës që kjo sjellje nuk është normale, është vetëm një përjashtim i rrallë.
6. Kur nuk e dini kush është fajtor, ndëshkoni të gjithë!
Nëse një prind nuk është i sigurt se cili fëmijë është fajtor, ata nuk duhet të ndëshkojnë vetëm njërën prej tyre. Në një situatë kur fëmija juaj ishte me një mik, nuk duhet të kritikoni aspak fëmijët e tjerë. Nëse ata ishin me vëllezërit ose motrat e tyre dhe gjëja që ata bënë ishte serioze dhe duhet të ndëshkohen, atëherë të gjithë duhet të ndëshkohen.
7. Fëmijët duhet të ndëshkohen vetëm për veprimet aktuale, por jo për gabimet e së kaluarës.
Një nga rregullat më të rëndësishme të rritjes së fëmijëve është: “Ndëshkimi – falja – harrimi”. Një fëmijë i cili ndëshkohet vazhdimisht për gabimet e tyre të së kaluarës nuk mund të jetë një person i fortë. Ata do të kenë frikë të bëjnë diçka të re dhe do të preferojnë një rutinë. Mund të jetë vërtet e vështirë për ta të mësojnë nga gabimet e tyre. Në vend që të analizojnë gabimet e tyre, ata thjesht do t’i rregullojnë.
Të gjithë prindërit duhet thjesht t’i shpjegojn fëmijës atë që bëri gabim.
8. Ndëshkimi duhet të jetë i përshtatshëm për moshën dhe hobin e tyre.
Sistemi i ndëshkimit duhet të jetë i qartë dhe i ekuilibruar. Mos jep të njëjtin dënim për notat e këqija dhe një dritare të thyer. Gjëra të vogla – ndëshkime të vogla. Gjëra të mëdha – ndëshkime serioze.
Gjithashtu, duhet të merrni parasysh moshën dhe preferencat e një fëmije. Nëse një fëmijë i pëlqen mediat sociale, duhet të kufizoni kohën e përdorimit të tyre që do të jetë një ndëshkim i mirë. Dhe nëse një fëmijë nuk e përdor atë fare, duhet të mendoni për një mënyrë tjetër për t’i ndëshkuar ata.
9. Mos përdorni fjalë të këqija ose fyese.
Kjo ndodh kur njerëzit janë vërtet emocional. Shumë prindër as që e vërejnë se e bëjnë atë. Psikologët rekomandojnë të përdorin vetëm një fjalor neutral.
Fëmijët sensitivë mund të kenë probleme me vetëvlerësim të ulët. Ata mund të mësojnë përmendësh kohën kur nëna ose babai i tyre përdorën një fjalë të keqe. Kjo është më serioze për vajzat, prandaj tregohuni veçanërisht të kujdesshëm me to.
